Dziś w nietypowych okolicznościach czcimy pamięć o ludziach , którzy przyczynili się do odrodzenia się państwa polskiego. Mimo pandemii składamy hołd naszym bohaterom!

W dniach 10 i 12 listopada w naszej szkole zamiast uroczystego apelu, w sposób inny niż dotychczas , w formie zdalnej przeprowadzamy lekcje o tematyce patriotycznej. Lekcje będą odbywały się na platformie teams z wykorzystaniem prezentacji multimedialnej. Nauczyciele historii omówią losy narodu polskiego od utraty państwowości do odzyskania niepodległości.

Dodatkowym zadaniem dla uczniów w ramach upamiętnienia 102 rocznicy odzyskania niepodległości będzie wykonanie prezentacji multimedialnej „Twórcy niepodległej” o istotnych osobach, które przyczyniły się do odzyskania przez Polskę niepodległości i wniosły wkład w jej rozwój polityczny, gospodarczy, kulturalny. Na lekcjach plastyki uczniowie wykonają plakaty nawiązujące do rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. Plakaty zostaną wywieszone w szkole po zakończeniu nauki zdalnej.

11 listopada 1918 roku Polska odzyskała niepodległość. Mija zatem 102 rocznica odzyskania niepodległości przez nasz naród. Droga, która do niej wiodła była bardzo trudna i długa. Przez 123 lata Polacy pozostawali pod obcym panowaniem i tęsknili za wolnością. Jednak wcześniej sami doprowadzili do jej utraty. Przedkładanie prywaty nad rację stanu, pobłażliwość i tolerancja wobec zdrajców narodu, słabość finansowa państwa, niedowład sejmu i władz wykonawczych. Wszystkie te czynniki doprowadziły w krótkim czasie do tak przerażającej tragedii narodu. Polska w wyniku 3 rozbiorów dokonanych przez Rosję, Prusy i Austrię utraciła wolność.

11 listopada 1918 roku we Francji w lasach Compiegne, zostało podpisane zawieszenie broni między Niemcami a mocarstwami zachodnimi. Naczelnikiem wolnej Polski został dowódca Legionów Polskich z okresu I wojny światowej, Józef Piłsudski, któremu właśnie 11 listopada rząd zwany Radą Regencyjną powierzył władzę.

Dziś w dniu rocznicy odzyskania niepodległości warto zwrócić się myślą ku naszym dziadom, pradziadom i wspomnieć ich zaszczytne czyny dla naszej wolnej ojczyzny.

W XVIII w. mocarstwa zaborcze Rosja , Prusy i Austria rosły w siłę, przeprowadzając liczne reformy w duchu oświeceniowym. Tymczasem Polska pogrążała się w wewnętrznej niemocy.

W 1772 r. niektóre ziemie polskie zostały przyłączone do Prus, Rosji i Austrii. Był to tzw. I rozbiór Polski. Po uchwaleniu w Polsce konstytucji 3 Maja w 1791r., doszło do wojny polsko- rosyjskiej, której powodem był brak zgody Rosji na porządek ustrojowy uchwalony w ustawie zasadniczej. Niestety doprowadziło to II rozbioru Rzeczpospolitej dokonanego przez Rosję i Prusy w 1793 r.

Polacy nie pogodzili się z losem kraju. W 1794 r. wybuchło powstanie przeciw zaborcom. Jego naczelnikiem był Tadeusz Kościuszko. Do walki pod jego przywództwem powołano również chłopów. Mimo odwagi i poświęcenia kosynierów powstanie upadło. W 1795r. Austria, Rosja i Prusy dokonały III – ostatniego rozbioru Polski.

Polacy jednak wierzyli, że ich kraj się odrodzi. Żył przecież w ich sercach, choć nie było go na mapie Europy. We Włoszech w 1797 r. gen. Jan Henryk Dąbrowski utworzył polskie Legiony, które walczyły u boku Napoleona. To dzięki postawie legionistów utworzono wkrótce Księstwo Warszawskie – zalążek państwa polskiego.

29 listopada 1830 r. w Warszawie wybuchło powstanie zwane Listopadowym. Nasi rodacy dowiedli swej odwagi między innymi w bitwach pod Olszynką Grochowską i pod Stoczkiem. Niestety, nie udało się pokonać wroga. Za udział w walce groziły okrutne kary, uczestników wywożono na Sybir. Z Polski musieli wtedy wyjechać Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki, Fryderyk Chopin i wielu innych.

Na terenie zaboru rosyjskiego nasilono akcję wynaradawiania-rusyfikację. Wszystko to w styczniu 1863 roku doprowadziło do kolejnego zrywu narodowego. Stoczono wiele otwartych bitew i potyczek partyzanckich. Powstanie styczniowe trwało ponad półtora roku i było największym z powstań narodowych. Wzięło w nim udział około 200 tysięcy ludzi. Mimo to i ono zakończyło się klęską. Znów na Sybir prowadzono więźniów, konfiskowano majątki Polaków. Nasilono rusyfikację i germanizację.

Czara goryczy przepełniła się , gdy w języku zaborców kazano się modlić i uczyć religii. W obronie swej polskości stanęli wtedy najmłodsi. W 1901 r. doszło do głośnego strajku dzieci wrzesińskich.

W 1914 r. wybuchła I wojna światowa. Pojawiła się szansa na odzyskanie niepodległości przez Polskę, ponieważ państwa zaborcze stanęły po przeciwnych stronach barykady: Rosja po stronie ententy a Niemcy i Austro-Węgry po stronie państw centralnych. Dla Polaków wcielonych do wrogich sobie armii oznaczało to też walkę przeciwko sobie. Powstały też różne koncepcje walki ; po stronie państw centralnych , po stronie ententy.

Na terenie Galicji w 1914 r. powstała kompania kadrowa. Pod auspicjami austriackimi powstały Legiony Polskie złożone z ochotników na czele z Józefem Piłsudskim.

W 1917 r. z powodu zbliżającej klęski państw centralnych Piłsudski postanowił wycofać się ze współpracy z Austriakami, którzy chcieli sobie Polaków podporządkować, zmuszając ich do składania przysięgi wierności cesarzowi. Nastąpił tzw. kryzys przysięgowy, wielu Polaków zostało internowanych w tym również sam Piłsudski.

Endecja z R. Dmowskim opowiadała się po stronie ententy i wrogów widziała po stronie niemieckiej. Dzięki inicjatywie Romana Dmowskiego powstał KNP – Komitet Narodowy Polski, który reprezentował interesy Polaków na forum międzynarodowym.

Działania wojenne w latach 1916 i 1918 spowodowały poważny kryzys w państwach zaborczych. Rosja pogrążyła się w wojnie domowej a Niemcy i Austro-Węgry borykały się z trudną sytuacją gospodarczą i militarną. Duże znaczenie dla powstania przyszłego państwa polskiego było też orędzie T. W. Wilsona – prezydenta USA, który w 14 punkcie przemówienia podkreślił utworzenie suwerennej Polski. Te wszystkie sprzyjające okoliczności, starania samych Polaków oraz zwycięstwo ententy w I wojnie światowej doprowadziły do odzyskania przez Polskę niepodległości.